Op zaterdag 19 december was het zo ver. De Zweedse kat ging voor het eerst met een caravan op reis. En dat nog wel in putje winter. Ze trippelde zenuwachtig rond, snoof eens aan de tassen die klaarstonden voor vertrek, moest voor de zoveelste maal gaan plassen,… Waar gingen we toch heen? Naar Zeeland! Is dat een land? Nee hoor, het is een deel van Nederland, natuurlijk gelegen aan de zee. We hadden maar één probleempje: De Zweedse kat had geen slaapzak, en dat heb je echt wel nodig als je in een caravan slaapt! Gelukkig wist Nand raad, ze mocht zijn kerstmuts wel gebruiken. En ja hoor, ze paste als gegoten en was bovendien lekker warm. Zo lekker warm, dat ze deze muts van de hele reis niet meer heeft willen uitdoen.
De eerste dag gingen we uiteraard een kijkje nemen aan het strand. Er zat een strakke wind. Maar geen probleem voor ons poesje, ze nestelde zich lekker in de binnenzak van papa’s dikste winterjas. Ze ging wel even proeven van de sneeuw en van het zeewater. Het ene vond ze te koud, het andere te zout. Wat ze wel lekker vond was die overheerlijke warme snert, die na de winterse wandeling op ons stond te wachten. Je weet wel zo’n dikke hete erwtensoep met stukjes spek erin.
De sauna vond ze maar niets. Ze begreep niet wat de mensen daar leuk aan vinden. Eerst zitten ze te puffen en te zweten in een houten hokje met een binnentemperatuur van 90°. Nadien willen ze dan afkoelen en springen ze al gillend in een ijskoud dompelbad. Het enige leuke aan het hele saunagedoe was de massage achteraf. Dat was genieten! Ons poesje spon van genot.
Na een warme kop melk met honing, nestelde het katje zich in een hoekje op de bank, nog steeds gehuld in de lekker warme kerstmuts van Nand, en viel als een blok in slaap.
